23/07 Οι καμπάνες θα χτυπούν πένθιμα

Την τρίτη μετά το μεσημέρι αν κλείσουν όλα τα καταστήματα στον Δήμο μας,… δεν χάλασε και ο κόσμος…

Η 23/7, ας έχει για εμάς την ίδια αξία όπως έτσι ελαφρά δεν πάμε στην δουλειά την 1 Μαΐου, όπως αράζουν πολλοί την ημέρα της 28 Οκτωβρίου η της 25 Μαρτίου.

“Την τρίτη μετά το μεσημέρι αν κλείσουν όλα τα καταστήματα στον Δήμο μας,… δεν χάλασε και ο κόσμος…“

Εγώ… δεν θα άνοιγα ούτε το πρωί. Μία ημέρα είναι…και τι ημέρα, και είμαστε απλά “τυχεροί”… που άλλοι αυτή την ημέρα δεν ήταν. Το ότι ήσουν τυχερός… αλλά ο διπλανός σου όχι… αφιέρωσε μία ημέρα… με τις σκέψεις σου στους άδικα χαμένους, τους εγκαυματίες, τους ξεσπιτωμένους, αυτούς που γέρασαν άλλα 6 χρόνια στο τελείωμα της ζωής τους σε ένα άλλο περιβάλλων και χωρίς το σπίτι τους, την συνηθισμένη γειτονιά τους, τους φίλους, τα ζώα τους. Κυρίως, χωρίς να έχει αποδοθεί δικαιοσύνη.

Παρ όλο που για 6 χρόνια τώρα ακόμα να περαστεί επίσημα ως εθνική εορτή η 23 Ιουλίου, (δυστυχώς κάτι τόσο σημαντικό δεν βρέθηκε στην ατζέντα πολιτικών) εμείς θα συνεχίσουμε να στοχεύουμε σε αυτό και η τοπική κοινωνία μας θα συνεχίσει να το δείχνει.

Ως τότε… ας συμπαρασταθούμε στις οικογένειες, ας γιορτάσουμε την ζωή μας, την τύχη μας. Ας λέμε αυτή την ημέρα ένα ευχαριστώ πως είμαστε ακόμα ζωντανοί.

Την Τρίτη, ελάτε όλοι μαζί να νιώσουμε ο ένας δίπλα στον άλλο την αλληλέγγυα που νιώσαμε αυτές τις ημέρες, ελάτε να ενωθούμε, ελάτε πάνω απ όλα να αποτίσουμε φόρο τιμής στα θύματα της φονικής πυρκαγιάς του 2018.